Yaşam mahallerinde oluşacak bir yangının erken algılanması, o mahalde bulunan insanların bu durum hakkında bilgilendirilmesi için uyarılması ve insanların sağlıklı bir şekilde tahliye edilmesi amacıyla yangın algılama ve uyarı sistemleri tesis edilmektedir. Bunun yanında belirli özel ve/veya önemli alanlardaki yangın tehlikesini de büyümeden noktasal olarak bertaraf edilmesi amacıyla da otomatik söndürme sistemleri tesis edilmektedir.
Endüstrileşme ve buna bağlı olarak teknolojinin gelişimi ile erken yangın algılama imkanı elde edilmiş ve uyarılar el zili veya çıplak insan sesi yerine 1800'lerin ortalarında telgraf ile "tehlike durumu" bir noktadan bir noktaya aktarılmıştır. Bu işlem modern zamanlarda çeşitli elektromekanik ya da elektronik sesli ve/veya ışıklı uyarı cihazları ile yapılmaya başlanmıştır. İlk dedektörler, ziller ve kontrol panelleri 1800'lerin sonlarına doğru ABD'de üretilip kullanılmaya başlanmıştır.
Daha sonraki yıllarda ise insana bağımlı olmayan otomatik uyarı verme özellikleriyle bazı sıcaklık algılayıcıları güvenlik amaçlı olarak kullanılmıştır. Bunlar belli bir sıcaklıkta eriyerek bir kontağın açılmasını sağlayan lehim alaşımlı sıcaklık detektörleri, farklı genleşme katsayılarına sahip olan iki farklı metal şeridin bir araya getirilmesiyle oluşturulan bimetalli sıcaklık detektörleri ve elektropnömatik sıcaklık artış hızı detektörleri gibi sıcaklığa duyarlı cihazlardır.
1970'lerden sonra ise özellikle bugün konvansiyonel yangın algılama sistemi olarak adlandırdığımız sistemler üretilmeye başlanmıştır. 1980'lerde analog adresli cihazlar ve 1990'lardan sonra ise mikroişlemcili dağıtılmış zekâlı sistemler kullanılmaya başlanmıştır.
Dünden Bugüne Yangın Algılama ve Alarm Sistemleri »
Konvansiyonel Yangın Algılama ve Alarm Sistemleri »
Dijital Adreslenebilir Yangın Algılama ve Alarm Sistemleri »
